Tematem rozważań staje się każdy aspekt życia społecznego, zaczynając od uwag zgoła cielesnych (dlaczego uczęszczać do łaźni miejskiej w Zakopanem, jak i po co utrzymywać czystość fizyczną, kilka słów o gimnastyce porannej i jej niebanalnym wpływie na samopoczucie, o goleniu się, oraz czemu nie malować się karminem), przechodząc do tematu nałogów - problem NP, czyli niepalenia - a kończąc na Dziedzierskich, oczywiście kretynach, puszących się przy najnowszym wynalazku ludzkości, wyjącym psie - radiu.

Spektakl stanowi rodzaj syntezy twórczości Witkacego jako pisarza, poety i malarza-portrecisty. W scenografii łaźni miejskiej, w kawiarni, na gwarnych ulicach Zakopanego, mijają się kolorowe postaci, z których każda zmaga się ze zwykłymi bolączkami codzienności: jak golić się porządnie? kiedy należy zacząć chodzić do łaźni? po co nam poranna gimnastyka? czemu nie warto palić, ani zażywać środków odurzających? jak ustrzec się malatury? czym grozi nadmierne puszenie się? jak żyć z kretynami? co założyć na narty? jak nie zwariować, gdy sąsiedzi "zapuszczają" od bladego świtu radio? Witkacy-błazen, Witkacy-obserwator, Witkacy-smutny Stańczyk kończącego się porządku świata... Spektaklowi towarzyszy film paradokumentalny o Witkacym, zrealizowany w Zakopanem (sierpień 2003 r.).

[Wyszminkowana]

Zapraszamy więc na wieczór pełen krytyki, w którym dla nikogo nie zabraknie złośliwości w najczystszej postaci.

[czas twania 50 min ;) ]




LINK DO RECENZJI Z PREMIERY SPEKTAKLU:
Red. Sławomir Snop "Maniuś, Maniuś lavat"